Tüttürdü sigarasını Bayan Rakel pazartesi sabahına inat,
Rüyasında karanfil biçiyordu elleri,
Her gün her gün tütün saran elleri.
Hayra yormaya çalıştı eteğine dolan karanfilleri.
Geçip giden bir otobüsle konuştu demin.
Nuh Nebi'den kalma, yaşlı, yorgun otobüsle.
Falanca yerden filanca yere giden insanlara uzandı elleri,
Her gün her gün menekşe sulayan elleri.
Kafasında farazi bir manşet belirdi sonra.
Ayakkabı diyordu manşet, delik diyordu, yazık diyordu.
Huzur kapladı içini birden Rakel'in,
-Delik ayakkabıdan içine dolan huzur.
Buruşturup attı balkondan kafasındaki gazeteyi,
Her gün her gün özgürce uçan güvercin elleri.
Elleri uçar her gün her gün Rakel'in,
Gidip gidip Hrant'ına konar.
Emine AY'a minnet ile....
2 comments:
Dediklerinde Hrant bir Ermeni'ydi,
Ki yok olmalı, ölmeliydi
Peki ama insanlık orada neredeydi?
Yoktu insanlık, kördü insanlık.
Post a Comment