Ben Özdemir ASAF’ı zeki olduğu için severim. Kelimelerle fütursuzca oynadığı, oynarken de eğleniyor gibi görünüp aslında eğlenmediği için. Sessiz görünüp; aslında içindeki fırtınalarla boğuştuğu için. Ve belki de en çok benzine zam geldiği dönemlerde otostop çekebilme ihtimali olduğu için. Bana her zaman: ‘Bak Özlem, hayat kısa. Kaldır baş parmağını göğe doğru, git gidebildiğin yere.’ dermiş gibi geldiği için.. Ve ilkin, lisedeki edebiyat hocam tahtaya ‘masa’ yazmıştı:
Çağırdım geldiler
Oturmasalar ölürdüm
Oturdular öldüm
Anlamadılar.
Ö. ASAF
Ki masanın sadece masa olmadığını anlamam bu döneme rastlar.
Çağırdım geldiler
Oturmasalar ölürdüm
Oturdular öldüm
Anlamadılar.
Ö. ASAF
Ki masanın sadece masa olmadığını anlamam bu döneme rastlar.
No comments:
Post a Comment