Nokta

Kronik görmezden gelme sendromuna yakalansam,

Mutluluktan öleceğimi sanıyorum.
Hafızasızlık
En büyük erdem değil mi?
Fakat beni en çok
Zeytin ağaçlarının gölgesi üzüyor.
Bakıp da
Görmemenin
Cesaret isteyeceği gölgeler.
Kendimle aramdaki bu danışıklı dövüşü bir fark etseler, Zulamdaki en koyu yakutları çıkarırım elbet.

Bu yağmurlar,
Yeşertemiyor
En koyu sarıları bile.
Yağsalar da,
Yağmasalar da,
Yazın yürünen ama kışın zor gelen yollardan geçtim.
Perdelerimin arkasında hep
Okunmayı bekleyen kitaplar var.

Eski kafalı bir kadın olmak

Şüphesiz benim seçimim.

Tam karşıya geçecekken,

Kalbim kırıldı.

Ah, 

Keşke o kırmızı ışıkta beklemeseydim.

Bazı geceler kendi içime çekilince,

Unutuyorum adımın baş harfini.

Ben de elimde mürekkebim,

Nokta koyuyorum her yere,

Ki geri gelsin sesli ve sessiz harfler.

Noktaladım her cümlemi

Noktalarım tükendi

Noktasızım

Adsızım.

                                                    -En çok da,
                                                     Kırmızı ışıkta beklemek üzüyor beni.

 .