Gogol desem?

Duman karası

Yahut

Vişneçürüğü

Yahut

Fildişi

Yahut

Sandık sarısı bir acı çöreklendi içime,

Saatlerdir ağzıma kelime koymuyorum.

Martılara simit atınca geçer dedi biri sessizce,

Ya da tuzlu bir rüzgar esince.

Dedi-dedi-dedi,

Geçmedi.

Geçmiyor karasal iklim acıları,

Buralarda yaprak kıpırdamıyor.

Oysa en büyük acının,

Gogol’u cümle içinde kullanamayan bir kadın olmak olduğunu düşünürdüm.

İçim Gogol,

Ağzım Gogol,

Yaprak kıpırdamıyor.

Portakal yedim,

Konuşmadım-yedim.

Ellerim sarı-tırnaklarım sarı.

Aklım çocukluğumun atlıkarıncasına bindi

Dönüp duruyor.

Zeytin yeşili bir acı içimde,

Saatlerdir ağzıma kelime koymuyorum.

Portakal kabukları sobanın üstünde,

Aylardan Temmuz-kokmuyor.

Gogol dedim, noktayı koydum,

Geçmiyor.